Hoi Elisa,

Volgens mij klopt je hele interpretatie, behalve het laatste deel. In ons geval incuberen we bij stoffen waarvan vermoed wordt dat het een antagonist is, de cellen met stof + cortisol. Bij vermoedelijke agonisten incuberen we met alleen de stof.

Bij het testen van een nieuwe, onbekende stof zou je, naast de overduidelijke controlecondities, dus beide condities testen (net zoals Dull doet in het luciferase-experiment wanneer Estradiol competitie wordt onderzocht): conditie "stof", conditie "stof + cort". De combinatie van deze laatste 2 metingen kan het onderscheid maken tussen verschillende condities:

stof-conditie = translocatie; stof is agonist
stof-conditie =   geen translocatie; stof is niet-ligand of antagonist

stof+cort-conditie= trans; stof is niet-ligand of agonist
stof+cort-conditie = geen trans; stof is antagonist in het proces van translocatie

Met het huidige experiment (technisch: de combinatie van de verschillende condities die in dit experiment op verschillende stoffen wordt toegepast) is dus wél vast te stellen of een nieuwe stof GR-ligand is of niet, en zo ja, of het agonist/antagonist is in het proces van translocatie. Ik weet niet meer exact wat de maatschappelijke relevantie was, maar wetenschap over dit deel van de GR-cascade kan an sich al nieuwe stoffen detecteren die betrokken zijn bij translocatie. Deze stoffen zullen, omdat zij zo'n kritiek deel van de cascade beïnvloeden, zeer waarschijnlijk ook van invloed zijn op het eindresultaat van de GR-cascade. Voor uitspraken over stoffen die niets lijken te doen op GR-translocatie is dit experiment inderdaad te bondig, omdat het zich alleen maar richt op translocatie.

Het is echter voor mij al een tijdje geleden dat ik met deze stof bezig was, dus als iemand me wil verbeteren, go for it!
Groeten,

Nico